غدیر خم امان

با خودم در همه ی عمر به جنگم و جدال

زور می‌گوید و نفسم شود از او بد حال

دوست دارم ننشینم سرجایم هرگز

تا لب گور بود شیوه ی من این منوال .

.

در دل شب روز اندیشیده, ام

نور را در متن ظلمت دیده ام

همنشینم آتش سوزنده بود

بارها من شعله ور گردیده ام

تن به زیر بار و دل آزاد بود

در زمان سوختن خندیده ام

با یقین در معبر تنگ زمان

هرچه را میخواستم بخشیده ام

بوستان عمر من پربار شد

میوه داد و من از آنها چیده ام

نیست دیگر آرزوئی در دلم

شاگردم از خالق نادیده ام

قطره به دریا رسید ، لذّت دریا شدن

موج و خطر ، اسکله، همدم آنها شدن

کشتی و یک ناخدا ، دیدن لطف خدا

ساحل و آرامشش، سجده سراپا شدن

بگذر و از خانه قلبم برو

زلزله ام ، درد و پریشانیم

گفته و هرگز نشنیدی چرا؟

باعث بدبختی و ویرانیم

حادثه ام ، منتظر واقعم

دور شو من عنصر بحرانیم

دامن هرکس که بگیرد پَرَم

شعله ی سرکش و پشیمانیم

راه خودت را بکش و دور شو 

ابر سیاه شب ظلمانیم  .

.

شد بجان جامعه افیون, بلا

مثل قاتل می کند آدمکشی

می‌دهد در ابتدا شادی ، سپس

می برد انسان بسوی خودکشی

یک دو روزی در ورای ابر ها

بعد از آن بر تو رساند ناخوشی

حاصلش با باطن تلخش یکی است

تلخ کامی را به آغوشت کشی

هرچه غرقش میشوی آلوده تر

میشوی تسلیم او بی سرکشی

باورش سخت است باور کن شما

راهها چون بسته شد خود می کشی

رستم زمین نهاد کله زیر پایتان

میهن گریست مداوم و بی امان

دادید جان و جهان را برای دین

شد بارور درخت وطن در قفایتان

بر خوان خالقتان میهمانی است

هستید عزیز به نزد خدایتان

خون شهید بیمه گر مرز و بوم ماست

دارد ضمانت یزدان بقایتان

دریا شود مرکّب و جنگل اگر قلم

کم باشد از برای نوشتن برایتان . 

.

روابط, ماخذ و مبنای کار است

سخن از حق فقط تنها شعار است

اگر نه پس چرا باری به بر نیست

مقصّر چون همیشه روزگار است ؟

kootevall.blog.ir

ای عشق بر من عاشق ز خود ببار

با بودن تو به کام است روزگار

نفرین کنم به نگاری که بی وفاست

آنسو دعا ؛ که نگردد به بد دچار

#احمد_یزدانی 

kootevall.blog.ir